Historia POLYSLAVA

11 października 1997 roku na Wydziale Slawistyki Uniwersytetu w Konstancji młodzi lingwiści, aktywnie zajmujący się badaniem języków słowiańskich, stworzyli grupę pod nazwą POLYSLAV. Od 9 do 11 października miała miejsce pierwsza konferencja naukowa pod takim samym tytułem. Wzięło w niej udział 38 młodych naukowców z Niemiec, Szwajcarii, Polski, Słowacji, Czech, Rosji i Bułgarii. Inicjatorami i organizatorami konferencji byli Björn Wiemer (Uniwersytet w Konstancji) i Markus Giger (Uniwersytet w Zurychu). Celem POLYSLAVa była stała wymiana informacji pomiędzy uczonymi posługującymi się językiem niemieckim, co było nowatorskim pomysłem. Badania POLYSLAVa mają charakter europejski we właściwym tego słowa znaczeniu, gdyż, z naszego punktu widzenia, dzięki nauce języków słowiańskich zaciera się przepaść między Europą Wschodnią i Zachodnią. Podczas konferencji naukowych uczestnicy pochodzący z krajów słowiańskich i niemieckojęzycznych mogą zarówno przedstawić swe badania, jak i wysłuchać opinii na ich temat. Konferencja udostępnia liczne materiały i wyniki badań z dziedziny językoznawstwa slawistycznego. Począwszy od pierwszej sesji, która miała miejsce w 1997 roku w Konstancji, co roku jesienią w różnych miastach i krajach Europy odbywają się spotkania, w których bierze udział około 50 naukowców. Co roku publikowany jest także tom pokonferencyjny zawierający referaty naukowe autorstwa uczestników konferencji POLYSLAV. W 2011 roku na zebraniu plenarnym POLYSLAVa na Uniwersytecie Jana Amosa Komeńskiego w Pradze uczestnicy konferencji podjęli decyzję o stworzeniu międzynarodowego Stowarzyszenia Slawistów POLYSLAV organizacja pozarządowa (w skrócie POLYSLAV OP.), które zostało zarejestrowane w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych w Pradze. Współzałożycielami POLYSLAVa byli Tatiana Loikova-Nasenko (Czechy), Martina Tomancová (Niemcy) oraz Anna Mel (Szwajcaria).